55Online.ir

چندي پيش دکتر ايرج حريرچي معاون کل وزارت بهداشت و درمان، درباره مراجعه مردم از نقاط مختلف کشور به استان‌هاي بزرگ و تهران براي دريافت خدمات درماني به ايسنا، گفته بود: بايد توجه کرد که قسمتي از اين موضوع اجتناب‌ناپذير است؛ چراکه نمي‌توان بعضي از خدمات تخصصي و فوق تخصصي را در همه شهرها و استان‌ها فراهم کنيم. يعني نه‌تنها امکان اين کار وجود ندارد، بلکه مستندات علمي هم مشخص کرده‌اند که اگر برخي از اقدامات درماني در جاهايي متمرکز باشد و تعداد بسيار زياد انجام شود، تاثيرگذارتر است. وي در پاسخ به اينکه چند‌درصد از خدمات تخصصي درماني در تهران ارائه مي‌شود، گفت: متاسفانه از گذشته بيش از يک‌سوم درمان‌هاي تخصصي در تهران بوده و در برخي از موارد ميزان آن حتي به بالاي 40‌درصد هم مي‌رسد و اين موضوع به دو دليل است؛ اول اينکه امکانات شهرستان‌ها کم بوده و دوم اينکه به‌دليل امکانات بهتر زندگي، جامعه پزشکي که تعهدات قانوني و اجباري خود را انجام داده‌اند، ترجيح مي‌دهند که در شهرهاي بزرگ به‌ويژه تهران مستقر شوند.

کمبود 100‌هزار تخت بيمارستاني در کشور

قائم مقام وزير بهداشت، درمان و آموزش پزشکي همچنين با بيان اينکه در حال حاضر در بيمارستان‌هاي کشور 100‌هزار تخت کمبود داريم که با کمک خيرين بايد اين نياز را تامين کنيم، اظهار کرد: در حال حاضر سرانه تخت به ازاي هر يک‌هزار نفر در کشورمان 1.6 تخت است که از سرانه جهاني پايين‌تر هستيم. استاندارد جهاني سرانه تخت به ازاي هر يک‌هزار نفر 3.5 تخت و در کشورهاي منطقه 2.5 تخت است که ما نيز براي رسيدن به استاندارد جهاني بايد نيازها و کمبودهاي خود را تامين کنيم.حريرچي يادآورشد: با توجه به محدوديت منابع مالي دولتي بدون کمک خيرين نمي توانيم نياز درماني مردم را تامين کنيم لذا چون گذشته بايد از کمک افراد نيکوکار در اين عرصه استفاده کنيم. بر اساس آخرين آمارها در حال حاضر تعداد 39‌هزار و 800 تخت در مناطق مختلف کشور توسط دولت در دست ساخت است و براي تامين نيازها بايد 100‌هزار تخت ديگر راه‌اندازي شود. بايد استاندارد خدمت‌رساني را به حد متوسط جهاني برسانيم و حضور موسسات خيريه اي مانند سجاديه و ساخت بيمارستان در مناطق محروم و پرجمعيت کار ارزشمندي است که مي‌تواند موجب رضايت مردم و کاهش مهاجرت و مراجعه آنها به کلانشهرها شود.

آيا کمبود پزشک متخصص داريم

با توجه به صحبت‌هاي حريرچي، راه‌حل وزارت بهداشت براي حل مشکل کمبود پزشک در مناطق محروم، 30‌درصد ظرفيت پذيرش بومي‌گزيني است؛ راه‌حلي که محمدرضا ظفرقندي، رئيس سازمان نظام پزشکي نيز بر آن تاکيد دارد و مانند حريرچي به آمار و ارقام استناد مي‌کند، اما آمار و ارقام يکي نشان از کمبود پزشک دارد و آمار و ارقام ديگر، بيانگر آن است که با توجه به سرانه سلامت، اوضاع اقتصادي و زيرساخت‌هاي تعداد پزشکان نه تنها کافي است بلکه در برخي رشته‌ها مازاد هم هست. ظفرقندي معتقد است، اجرايي شدن طرح مجلس براي افزايش دوبرابري ظرفيت پذيرش دانشجوي رشته پزشکي 80‌هزار‌ميليارد تومان هزينه دارد. با اين حال عوامل مهم در توزيع نامناسب پزشکان فقدان حضور پزشک کافي در کشور است. اگر پزشکي در شهر‌هاي بزرگ جايي براي کارکردن نداشته باشد، خواه ناخواه مي‌پذيرد که با فراهم شدن شرايط نسبي زندگي در مناطق کمتر برخوردار از تهران و شهر‌هاي بزرگ برود. در حال حاضر به‌دليل کمبود پزشک خدمات پزشکي باکيفيت تنها در برخي مناطق شهر‌هاي بزرگ جمع شده و مناطق پايين شهر تهران هم از پزشک يا پزشکان حاذق خالي است. مهاجرت بيماران سرطاني به پايتخت نماينده گلپايگان و خوانسار در مجلس با بيان اينکه مهاجرت بيماران سرطاني از شهرستان‌ها به پايتخت منطقي نيست، گفت: امکانات درمان بيماران سرطاني نبايد تنها اختصاص به کلان‌شهرها به‌ويژه در پايتخت داشته باشد. علي بختيار همچنين خاطرنشان کرد: حمايت از درمان بيماران سرطاني و صعب العلاج در زمينه ارائه خدمات درماني مي‌بايست به طريق سراسري در دستورکار قرار بگيرد، اما متاسفانه هم اکنون بسياري از مردم به بنده به‌عنوان نماينده مردم مراجعه مي‌کنند و براي اقامت در تهران براي طي پروسه درمان کمک مي‌خواهند، بنابراين اين وضعيت نشان مي‌دهد که ما در ارائه خدمات درماني به بيماران سرطاني با کاستي روبه‌رو هستيم. وي با بيان اينکه عدم توجه مکفي به حوزه سلامت، مهاجرت از روستاها به شهرها را براي طي دوره درمان در برخواهد داشت تصريح کرد: امکانات درماني براي بيماران خاص و سرطاني نبايد تنها به کلانشهرها و پايتخت منحصر شود. شکي نيست طي دوره درمان سرطان هزينه زاست بنابراين بايد تدابيري در اولويت قرار بگيرد که بيماران سرطاني دغدغه‌اي براي طي دوره درماني از جمله جراحي، شيمي درماني، پرتو درماني و عکسبرداري مکفي در حوزه پزشکي را نداشته باشند. بايد درمان بيماري سرطان در اولويت حوزه بهداشت و درمان قرار بگيرد، زيرا دهک‌هاي کم درآمد جامعه متاسفانه با مشکلات اقتصادي کنوني توان مکفي براي پرداخت هزينه‌هاي درمان سرطان را ندارند .