55Online.ir

 اولين بانوي داور تنيس روي ميز ايران که موفق به کسب بالاترين مدرک داوري در اين رشته به نام «بلوبج» شد، اولين قضاوت در بازي‌هاي المپيک، بزرگ‌ترين رويداد ورزشي دنيا را هم به نام خود خواهد زد؛ او کسي نيست جز سيمين رضايي. بانويي که کارنامه‌اش پر است از قضاوت‌هاي جهاني و آسيايي بي‌عيب‌و‌نقص. کمتر مسابقه‌اي بوده که در چند سال اخير براي زنان برگزار شود و اسمي از رضايي در بين داوران برتر جهان نباشد. او حالا فقط تجربه حضور در المپيک را کم دارد و بس. توکيو جايي است که مي‌خواهد از اين بانوي تاريخ‌ساز رونمايي کند. دعوت فدراسيون جهاني تنيس روي ميز (ITTF) از سيمين، اگرچه اتفاق بزرگي در تنيس روي ميز ايران به حساب مي‌آيد، به نوبه خود يکي از بزرگ‌ترين رخدادهاي ورزش کشور نيز هست؛ چراکه تا الان هيچ داور زني از ايران موفق به قضاوت در بازي‌هاي المپيک نشده است.
رضايي از چگونگي حضورش براي داوري در بازي‌هاي المپيک 2020 توکيو به «شرق» مي‌گويد: «طبيعي است حضور در بازي‌هاي المپيک اصلي‌ترين هدف هر ورزشکار، مربي و داوری است که من هم از اين قاعده مستثنا نيستم. براي اينکه به نقطه‌اي که الان هستم برسم، سختي‌ها و زحمات بسياري کشيدم. دوره‌هاي آموزشي داخلي و خارجي زيادي را شرکت کردم تا توانستم مدرک داوري سطح يک بين‌المللي را بگيرم. کار قضاوتم در مسابقات با همين مدرک شروع شده بود که تصميم گرفتم در دوره‌هاي مدرک «بلوبج» هم حاضر شوم. «بلوبج» بالاترين سطح داوري در رشته تنيس روي ميز است که فقط داوراني که مدرک آن را داشته باشند، اجازه قضاوت در رقابت‌هاي جهاني و بازي‌هاي المپيک را دارند. در کل مجموع چهار سال تمام را براي کسب اين مدرک تلاش کردم تا اينکه در سال 2010 بعد از آقاي حميدرضا صباغيان توانستم «بلوبج» را بگيرم. بعدازآن ديگر هدفم اين شد که قضاوت در بازي‌هاي المپيک را ببينم و تجربه کنم. براي محقق شدن اين هدف هم تنها باید قضاوت‌هاي بدون اشکالي را مي‌کردم تا بتوانم نظر مثبت فدراسيون جهاني تنيس روي ميز را به خودم جلب کنم. خدا را شکر در چند سال گذشته در هر مسابقه‌اي که داوري کردم سربلند بودم و هيچ نمره منفي‌ای از خودم به جا نگذاشتم. تا به امروز در مسابقات مهم و جهاني زيادي قضاوت داشته‌ام اما اگر بخواهم مهم‌ترين آنها در سال‌هاي اخير را مرور کنم، بايد به فينال تيمي مسابقات جهاني ۲۰۱۶ و فينال مسابقات انفرادي ۲۰۱۷ آلمان اشاره کنم. قضاوت در فينال اين دو رويداد براي اولين بار در تاریخ تنيس روي ميز ايران، با حضور یک داور ایرانی  انجام شد. سال ۲۰۱۸ هم به چند تور جهاني دعوت شدم و فينال آنها را قضاوت کردم. يکي از داوران حاضر در مسابقات فينال‌هاي بزرگ در قزاقستان بودم. در کل در ۹۵ درصد از مسابقاتي که حضور داشتم، توانستم ديدار فينال را قضاوت کنم و همه اينها دست به دست هم داد تا در جمع 22 داور بازي‌هاي المپيک قرار بگيرم. در دنيا 244 داور با مدرک «بلوبج» وجود دارد که از اين تعداد، 11 زن و 11 مرد براي بازي‌هاي المپيک برگزيده مي‌شوند».
هرچند جايگاه اين داور صاحب‌نام زن ايراني براي المپيک 2020 تثبيت شده اما مي‌گويد در فاصله يک سال باقي‌مانده تا اين بازي‌ها همچنان رويدادهاي مختلف را داوري می‌کند تا هر روز بهتر از ديروز شود: «حضور ما 22 نفر در المپيک قطعي است؛ مگر اينکه براي داوري اتفاق خاصي بيفتد. با‌اين‌حال ما بايد در آستانه اين بازي‌ها به‌گونه‌اي عمل کنيم که بر تجربياتمان اضافه شود. نبايد به اين بهانه که جايگاهمان تثبيت شده داوري نکنيم. من شهريورماه رقابت‌هاي قهرماني آسيايي را داوري خواهم کرد. همه مي‌دانند که قدرت‌هاي برتر تنيس روي ميز در آسيا هستند. اين يعني که حضور در اين رقابت‌ها چقدر اعتبار دارد. بعد از آن در رقابت‌هاي نوجوانان و جوانان به‌عنوان سرداور حاضر خواهم شد. من مدرک بين‌المللي سرداوري را هم دارم».
سيمين رضايي بااینکه به‌عنوان اولين داور ورزشي زن ايراني در بازي‌هاي المپيک انتخاب شده و دست به‌کار بزرگی زده اما می‌گوید: انگار زياد به چشم مسئولان ورزش کشور نيامده است؛ به‌طوري‌که حتي يک پيام تبريک هم براي او نفرستاده‌اند. او نيز دلش مي‌خواهد مثل خيلي از اهالي ورزش از حمايت مسئولان برخوردار باشد اما در نهايت جوري حرف مي‌زند که اعتنايي به ظواهر و حاشيه‌ها ندارد و تنها به هدفي که در سر دارد، فکر مي‌کند: «من هم اگر حمايت شوم قطعا خروجي بهتري از کارم ارائه خواهم داد. من تا به اينجا هزينه‌هاي زيادي را متحمل شده‌ام که بيشتر آنها را خودم تأمين کرده‌ام. در هر دوره سياست مسئولان متفاوت بوده اما در مجموع مي‌توانم بگويم که در فدراسيون فعلي حمايت‌ها از بانوان خيلي زياد بوده است. نه‌تنها از من بلکه از خانم‌هاي ورزشکار هم خوب پشتيباني شده است. متأسفانه شرايط مالي فدراسيون‌ها هم محدود است و بالطبع تيم‌هاي ملي و اعزام‌هايي که دارند، در اولويت هستند. اميدوارم نگاه حمايتي مسئولان وزارت ورزش و کميته ملي المپيک از من و امثال من پررنگ‌تر شود. متأسفانه ما اصلا ديده نمي‌شويم که به جامعه و مسئولان شناسانده شويم. چون پخش تلويزيوني وجود ندارد، طبيعي است که ديده نشويم. در بازي‌هاي آسيايي 2018 جاکارتا نوشاد عالميان بعد از ۵۰ سال مدال گرفت و خيلي هم مورد توجه قرار گرفت اما به من که فينال همان رويداد را قضاوت کردم، اصلا توجه نشد. آن‌طور‌که گفته‌اند، قرار است از طرف وزارت ورزش و کميته ملي المپيک، تقديري صورت گيرد اما هنوز اتفاقي نيفتاده است». او در پايان مي‌گويد: «خيلي دلم مي‌خواهد که ساير بانواني که در رشته تنیس روي ميز در بخش داوري فعاليت دارند، دنباله‌رو راه من باشند و دست از تلاش برندارند. در ايران بعد از من تنها خانمي که «بلوبج» گرفته، فرخنده سليماني است. ما با سختي‌هايي زيادي به اينجا رسيديم. به‌هر‌حال با توجه به محدوديت‌هايي که زنان ايراني به لحاظ نوع پوشش در ميادين ورزشي دارند، بايد موانع زيادي را پشت سر بگذارند تا به هدفشان برسند اما نبايد از سختي‌ها نااميد شوند. اميدوارم فدراسيون تنيس روي ميز و وزارت ورزش خانم‌ها را حمايت کنند تا داوري زنان در اين رشته به ما دو نفر محدود نشود».