55Online.ir

فریدون مجلسی- دیپلمات

تجاوز ترکیه به سرزمین‌های کردنشین سوریه و عراق تازگی ندارد. هربار به بهانه ضربه‌زدن، تعقیب و بازگشت برای مقابله با شورشیان بود. جدی‌ترین تجاوز عمیق و طولانی و با نیروی زرهی با نقاب و هزینه عربی در پوشش داعش بود که بعدها دامان اروپا و خودشان را هم گرفت و به جنگی طولانی بدل شد. این بار بهانه‌ها رنگ بهانه‌جویانه یافته است. شاید شکست دوجانبه ترکیه این حمله را انتقام‌جویانه‌تر کرده باشد. یکی شکست دستیابی به منابع نفتی موصل و سوریه در پوشش داعش و دیگر شکست حزب عدالت و توسعه پس از یک دوره طولانی حکومت در چند انتخابات که به پیروزی نیروهای مدنی با مشارکت کردها و علوی‌ها و ابطال انتخابات و تغییر قانون اساسی و عملا مادام‌العمرکردن حکومت آقای اردوغان انجامید و آخرین شکست انتخابات شهرداری استانبول بود که با وجود ابطال در دور دوم نیروهای ترقی‌طلب آرای حتی بیشتری آوردند. احتمالا این شکست‌ها که دامنه آن به داخل حزب عدالت و توسعه و انشعاب دوستان پیشین هم انجامید ظاهرا آقای اردوغان را خشمگین کرده است و شاید اردوغان با درپیش‌گرفتن سیاست پوپولیستی می‌اندیشد که با درگیرشدن در جنگی قومی و برانگیختن احساسات ملی عوام و جلب حمایت آنان بتواند شکست‌های متوالی خود را جبران کند. روس‌ها ادامه تجاوز ترکیه را تقبیح کرده‌اند. دولت ایران نیز در شرایط دشواری قرار گرفته، اما این اقدام ترکیه را تقبیح کرده است. اما اقدامی خطیر و جدی، در شرایطی که فاجعه‌ای بشری در برابر ما رخ می‌دهد و خویشاوندان کرد ما را تهدید به نسل‌کشی می‌کند، نیاز به پاسخی جدی و بین‌المللی دارد. ترکیه به بهانه اینکه کردهای سوریه به شورشیان کرد ترکیه پناه می‌دهند، می‌خواهد اولا باریکه امنیتی 30کیلومتری را در مرز خود از جمعیت خالی کند و ثانیا ترکیب جمعیتی مناطق مرزی سوریه را با اسکان‌دادن میلیونی پناهندگان عربی که در جریان جنگ داخلی از سوریه به آن کشور گریخته‌اند کاملا تغییر دهد و عربی کند. به این ترتیب یک اقلیم عربی در سوریه پدید می‌آید که به جای وفاداری به دولت مرکزی از ترکیه تبعیت خواهد کرد. کردهای سوریه که پس از تأخیری در جنگ داخلی با دریافت کمک‌های مادی و نظامی از آمریکا تدریجا از دولت مرکزی رویگردان شدند، اکنون برای نجات و آینده خود و برخلاف تمایل ترکیه باید به دولت مرکزی 

روی بیاورند.
اقلیم کردستان عراق نیز در روابط خود با ترکیه با دلی چرکین و احتیاط رفتار خواهد کرد. ایران نیز علاوه بر تلاش برای جلوگیری از فاجعه انسانی، نبايد احترام به احساسات کردهای ایرانی و نیز احترام کردان منطقه که ایران را تنها خویشاوند و پناه خود در منطقه می‌دانند، نادیده بگیرد. اکنون کردهای سوریه که با دریافت آموزش نظامی و کسب تجربه موفق شدند در شکست داعش نقش مهمی بازی کنند، در شرایطی قرار دارند که انگیزه‌ای برای مقاومت در برابر متجاوزان خواهد بود و ترکیه را که در موقعیت اقتصادی تاریخی مناسبی قرار دارد، به ورطه‌ای خطرناک می‌کشاند و می‌تواند برای آن کشور گران تمام شود.
چند روز پیش در کلیپی باورنکردنی یک مفتی دولتی ترکیه را دیدیم که با هیجان و دشنام بسیار نظامیان را به کشتن کردها تشویق می‌کرد و نیز شاهد منظره قتل دو جوان اسیر کرد با گلوله خلاص بودم. این حرکات زشت هنگامی باورکردنی شد که در اخبار مانند این سخنان را از دهان شخص آقای اردوغان شنیدیم که کردها را به کفر و زرتشتی‌گری متهم  می‌کرد! این سخنان نژادپرستانه فقط گریز ترکیه را از اتهامات تاریخی جنایات قومی علیه علوی‌ها، ارامنی‌ها و آسوری‌ها در آناتولی و علیه آذری‌ها و اقلیت‌های دیگر در قارص دشوار می‌کند. به‌کاربردن عنوان زرتشتی برای کردان نه فقط هشداری درباره ریشه‌های جنایات داعش نسبت به ایزدی‌ها و کردان دیگر در کوبانی و سنجار است و نه فقط اهانت به کردها بلکه اهانت به همه اقوام ایرانی است. جا دارد دولت ایران از طرح این قوم‌کشی در شورای امنیت سازمان ملل حمایت کند. این رفتار باید درس عبرتی برای دولت سوریه و سایر دولت‌های منطقه نیز باشد که نسبت به همه شهروندان خود با احترام و برابری و بدون هرگونه تبعیض رفتار کنند.