55Online.ir

«راث» از سال ۱۹۷۵ عضو موسسه‌ ملی هنر و ادبیات آمریکا بوده‌ است. همچنین تا سال ۱۹۸۹ به‌عنوان ویراستار آثار ادبی با انتشارات «پنگوئن» همکاری می‌کرد، اما از سال ۱۹۹۲ وقت خود را فقط صرف نویسندگی کرد و سال ۲۰۱۲ با رضایت کامل، این حرفه را کنار گذاشت. او نخستین نویسنده‌ زنده‌ آمریکایی بود که مجموعه‌ آثارش از سوی کتابخانه‌ آمریکا منتشر شده‌ است. وی در مجموعه رمان‌هایش آمریکا را از دریچه تناقضات شخصی خود مورد کاوش قرار می‌داد و به موضوعاتی چون هویت، اخلاقیات و فناپذیری بشر می‌پرداخت و یکی از اصلی‌ترین شکل‌دهندگانادبیات آمریکا در نیمه دوم قرن ۲۰ میلادی بود.

«راث» با اولین کتاب خود با عنوان «خداحافظ کلومبوس» در سال ۱۹۵۹ که یک مجموعه داستان کوتاه بود به موفقیت و شهرت دست یافت و با این کتاب موفق به کسب جایزه ملی کتاب آمریکا شد اما به‌واسطه نگارش این اثر مورد هجمه عده‌ای هم قرار گرفت که او را نویسنده‌ای ضدیهود می‌خواندند. ۱۰ سال بعد و در سال ۱۹۶۹ رمان «شکایت پورتنوی» او را از یک نویسنده جوان و نوظهور به یک سلبریتی جنجالی تبدیل کرد.وی سپس به نوشتن رمان‌هایی چون «دارودسته ما» و داستان‌های کافکایی چون «سینه» روی آورد. بین سال‌های ۱۹۷۲ تا ۱۹۷۷ «راث» سفرهای منظمی به چکسلواکی داشت و در آنجا با نویسندگانی چون «میلان کوندرا» و «واتسلاو هاول» ملاقات کرد. وی در داستان‌هایش چون «زندگی من به‌عنوان یک انسان» و از طریق شخصیت‌های «دگرخود»، «ناتان زوکرمن» و «دیوید کپش» شروع به بررسی رابطه میان نویسنده و آثارش کرد و شخصیت «زوکرمن» به تدریج به نزدیک‌ترین مابه‌ازای داستانی «فیلیپ راث» تبدیل شد هرچند خودش اعتقاد داشت شخصیت‌های موجود در داستان‌هایش ارتباطی با او ندارند و همه اتفاقات خیالی هستند.

«راث» بعد از آن با نگارش مجموعه‌ای از رمان‌های قدرتمند نام خود را به‌عنوان یکی از بزرگان ادبیات مدرن آمریکا تثبیت کرد و پس از کسب دومین جایزه کتاب ملی آمریکا با رمان «نمایش یکشنبه» در سال ۱۹۹۵، به ارائه نگاهی انتقادی به جنگ ویتنام پرداخت و رمان معروف و برنده جایزه پولیتزر «پاستورال آمریکایی» را نوشت و متعاقب آن رمان‌های «من با یک کمونیست ازدواجکردم» (۱۹۹۸)، «ننگ بشری» (۲۰۰۰) و «توطئه علیه آمریکا» (۲۰۰۴) را روانه بازار کرد. این نویسنده آمریکایی در سال‌های پایانی زندگی دوباره به موضوع اخلاقیات روی آورد و کتاب «همه مردان» را در سال ۲۰۰۶ و کتاب «شبح خروجی» را در سال ۲۰۰۷ نوشت. وی در سال ۲۰۱۰ آخرین رمانش را به نام «شکست‌ناپذیر» نوشت و یک‌سال بعد و پس از دریافت مدال افتخاری از سوی «اوباما» به پاس خدماتش به ادبیات آمریکا اعلام کرد این رمان آخرین اثر او بوده است و خود را از نویسندگی بازنشسته کرد. از جمله جوایز ادبی که «فیلیپ راث» در طول شش دهه نویسندگی کسب کرده می‌توان به دو جایزه کتاب ملی آمریکا، سه جایزه پن فاکنر، جایزه فرانتس کافکا، جایزه ملی منتقدین کتاب، جایزه مدیسی فرانسه و جایزه من بوکر اشاره کرد. بسیاری از کتاب‌های این نویسنده درایران ترجمه و منتشر شده‌اند که «رئیس‌جمهور ما» ترجمه افشین رضاپور، انتشارات آنا، «زنگار بشر» ترجمه فریدون مجلسی، انتشارات البرز، «خشم» ترجمه فریدون مجلسی، انتشارات نیلوفر، «یکی مثل همه» ترجمه پیمان خاکسار، نشر چشمه، «ننگ بشری» ترجمه زهرا طراوتی، انتشار نیماژ، «زوکرمن رهیده از بند» ترجمه سهیل سمی، انتشارات نیماژ، «حقارت» ترجمه سهیل سمی، انتشارات نیماژ، «نویسنده پشت پرده» ترجمه سهیل سمی، انتشارات نیماژ، «ارباب انتقام» ترجمه پدرام لعل‌بخش، انتشارات افرازو «شوهر کمونیست من» ترجمه فریدون مجلسی، انتشارات نیلوفر از آن جمله‌اند.